-
1 co pewien czas
= co jakiś czas -
2 czas
сущ.• время• период• сезон• точка• цикл• эпоха• эра* * *времяgodzina час* * *♂, Р. \czasu 1. время ň;\czas miejscowy (lokalny) местное время; wolny \czas свободное время; dzisiejsze \czasу наше время; spędzać \czas проводить время; marnować (tracić) \czas терять время; nadrabiać \czas навёрстывать упущенное время; \czas nagli время не ждёт; w \czasie rzeczywistym в реальном времени, в режиме реального времени; wyjechać o \czasie выехать вовремя; \czas teraźniejszy, przeszły, przyszły грам. настоящее, прошедшее, будущее время;
2. пора ž;od \czasu jak... с тех пор как...;\czas (iść) do domu, do pracy пора (идти) домой, на работу; już \czas уже нора; nie \czas не пора, не время; do \czasu до поры до времени; najwyższy \czas пора, самое время;
3. в знач, нареч. \czasет а) иногда;б) случайно;czy ty \czasem nie jesteś chory? ты, случайно, не болен?;
4. в знач, нареч. \czasami иногда;● z \czasem с течением времени; póki (jest) \czas пока ещё есть время, пока не поздно; za dawnych \czasów в давние времена; w swoim \czasie в своё время; od tego \czasu с того времени; с тех пор; со jakiś (pewien) \czas, od \czasu do \czasu время от времени; иногда; zabijać \czas коротать (убивать) время; zdążyć na \czas успеть вовремя, успеть к назначенному времени; па \czas своевременно; przed \czasem раньше времени; rychło w \czas! ирон. как раз вовремя!;
komu w drogę, temu \czas погов. пора идти (ехать)+2. рога 3 а), 4. niekiedy
* * *м, P czasu1) вре́мя nczas miejscowy (lokalny) — ме́стное вре́мя
wolny czas — свобо́дное вре́мя
dzisiejsze czasy — на́ше вре́мя
spędzać czas — проводи́ть вре́мя
nadrabiać czas — навёрстывать упу́щенное вре́мя
czas nagli — вре́мя не ждёт
w czasie rzeczywistym — в реа́льном вре́мени, в режи́ме реа́льного вре́мени
wyjechać o czasie — вы́ехать во́время
czas teraźniejszy, przeszły, przyszły — грам. настоя́щее, проше́дшее, бу́дущее вре́мя
2) пора́ żod czasu jak... — с тех по́р как...
już czas — уже́ пора́
nie czas — не пора́, не вре́мя
do czasu — до поры́ до вре́мени
najwyższy czas — пора́, са́мое вре́мя
3) в знач. нареч. czasemа) иногда́б) случа́йноczy ty czasem nie jesteś chory? — ты, случа́йно, не бо́лен?
4) в знач. нареч. czasami иногда́•- z czasem- jest czas
- za dawnych czasów
- w swoim czasie
- od tego czasu
- co jakiś czas
- co pewien czas
- od czasu do czasu
- zabijać czas
- zdążyć na czas
- na czas
- przed czasem
- rychło w czas!
- komu w drogę
- temu czasSyn: -
3 co jakiś czas
= co pewien czas или od czasu do czasu вре́мя от вре́мени; иногда́ -
4 od czasu do czasu
= co pewien czas -
5 popisać
popisa|ć\popisaćny сов. 1. написать (поочерёдно, многое);2. (pewien czas) пописать* * *popisany сов.1) написа́ть (поочерёдно, многое)2) ( pewien czas) пописа́ть -
6 poszyć
poszy|ć\poszyćty сов. 1. вышить, расшить;2. покрыть соломой; 3. (sklejką, blachą) обшить; опалубить; 4. сшить; нашить (много чего-л.); 5. (pewien czas) пошить (некоторое время)* * *poszyty сов.1) вы́шить, расши́ть2) покры́ть соло́мой3) (sklejką, blachą) обши́ть; опа́лубить4) сшить; наши́ть (много чего-л.)5) ( pewien czas) поши́ть ( некоторое время) -
7 przestudiować
глаг.• изучить* * *przestudiowa|ć\przestudiowaćny сов. 1. изучить;2. (pewien czas) проучиться (в высшем учебном заведении)* * *przestudiowany сов.1) изучи́ть2) ( pewien czas) проучи́ться ( в высшем учебном заведении) -
8 pogniewać się
сов.1) ( z kimś) поссо́риться2) ( na kogoś) рассерди́ться, разозли́ться; оби́деться3) ( pewien czas) посерди́тьсяSyn: -
9 pogniewać\ się
сов. 1. (z kimś) поссориться;2. (na kogoś) рассердиться, разозлиться; обидеться; 3. (pewien czas) посердиться+1. pokłócić się, poróżnić się 2. obrazić się
См. также в других словарях:
co jakiś [pewien] czas — {{/stl 13}}{{stl 7}} w pewnych odstępach czasowych, czasem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Co jakiś czas lubił się zabawić. Zdarza się coś co pewien czas. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pewien — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}pewny {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pewien II {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, pewienwni {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje na osobę, rzecz znaną mówiącemu, której jednak mówiący… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czas — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. czassie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okres wydzielony jakimiś wydarzeniami, zjawiskami itp.; wyodrębniona pora : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czasy napoleońskie. Wiosna to… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
pewien — I + pewna, pewne m. os. pewni, ż. rzecz. pewne «jakiś, bliżej nie określony; jeden z wielu, niejaki, niektóry» Pewien pan, pewna pani. Pewnego razu. W pewnym stopniu. Było to w pewnym mieście. Przez pewien czas milczał. ◊ Pewnego dnia, pewnego… … Słownik języka polskiego
posiedzieć — dk VIIa, posiedziećdzę, posiedziećdzisz, posiedziećsiedź, posiedziećdział, posiedziećdzieli, posiedziećdziawszy 1. «pobyć jakiś czas w pozycji siedzącej, usiąść na pewien, zwykle krótki czas» Posiedzieć chwilę na ławce w parku. Posiedzieć trochę… … Słownik języka polskiego
potrzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, potrzymaćam, potrzymaća, potrzymaćają, potrzymaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} trzymać coś, kogoś, zwykle wrękach, przez pewien czas; przytrzymać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobawić — dk VIa, pobawićwię, pobawićwisz, pobawićbaw, pobawićwił 1. «uprzyjemnić komuś czas, zająć kogoś czymś zabawnym, przyjemnym, spędzić pewien czas na bawieniu kogoś» Pobawić dziecko. Pobawić kogoś opowiadaniem anegdot. Pobaw gości albo nakryj do… … Słownik języka polskiego
okresowy — 1. «powtarzający się, występujący co pewien czas, co pewien okres; periodyczny, rytmiczny, cykliczny» Okresowe zjawiska atmosferyczne. Okresowe wylewy rzek. Okresowe susze. 2. «trwający pewien czas; tymczasowy, chwilowy» Pobyt okresowy.… … Słownik języka polskiego
potrzymać — dk I, potrzymaćam, potrzymaćasz, potrzymaćają, potrzymaćaj, potrzymaćał, potrzymaćany 1. «wziąć coś (kogoś) na chwilę, na pewien czas do ręki, do ust (do dzioba, do pyska); przytrzymać» Potrzymać czapkę w ręku. Potrzymać dziecko na ręku.… … Słownik języka polskiego
pożyć — dk Xa, pożyćżyję, pożyćżyjesz, pożyćżyj, pożyćżył 1. «pobyć przy życiu jakiś czas, przeżyć pewien czas» Mieli nadzieję, że chory pożyje jeszcze. 2. «żyjąc w jakiś sposób, spędzić pewien czas; przeżyć z kimś jakiś czas» Pożyć trochę w dobrobycie.… … Słownik języka polskiego
